Anika20

Straciłam włosy w wieku 12 lat, dzisiaj mam 35. Na początku było naprawdę ciężko, Byłam dzieckiem a jednocześnie stawałam się dojrzałą kobietą, która w ciągu kilku tygodni straciła główny atrybut swojej kobiecości. Wypadły mi wszystkie włosy, brwi i rzesy. Zamknęłam się w sobie, przeszłam depresję i masę badań, kuracji, szpitali. Odstawiłam to wszystko, bo i tak nie było sensu dłużej walczyć, efekty były mizerne. Odrosły mi brwi i rzęsy - dziękuję za to Bogu. Wiele lat nosiłam chustkę, bo perułki w tamtych czasach były koszmarne. Pytasz jak radzić sobie z tym wszystkim - myślę,że trzeba się zaakceptować taką jaką się jest. Jest to potwornie trudne, u mnie trwało to wiele wiele lat. Myślałam, że nikt mnie nie pokocha , że nie założe nigdy rodziny. Stało się inaczej. Dzisiaj mam cudownego męża, dwoje dzieci i jestem szczęśliwa. Może kiedyś wymyślą cudowny lek na tą koszmarną chorobę, a do tego czasu trzeba pokochać siebie